1. Co to jest wzorzec dekoratora
Wzorzec dekoratora to wzorzec projektowy strukturalny, który pozwala dynamicznie dodawać dodatkowe funkcje do obiektu bez modyfikowania jego kodu. Osiąga to poprzez opakowanie obiektu w klasę dekoratora, umożliwiając dodawanie, modyfikowanie lub ulepszanie zachowania obiektu w czasie wykonania.
2. Charakterystyka i Zalety Wzorca Dekoratora
Charakterystyka i zalety wzorca dekoratora obejmują:
- Dynamiczne rozszerzanie funkcjonalności obiektu bez modyfikowania jego kodu.
- Zgodność z zasadą otwarte/zamknięte, umożliwiającą dynamiczne dodawanie i usuwanie dekoratorów.
- Możliwość połączenia wielu dekoratorów w celu osiągnięcia zagnieżdżonych rozszerzeń funkcjonalności.
- Niezależność dekoratorów od sposobu ozdabiania obiektu, umożliwiając wprowadzanie zmian niezależnie.
3. Przykłady praktycznych zastosowań wzorca dekoratora
Wzorzec dekoratora znajduje wiele praktycznych zastosowań w rozwoju oprogramowania, takich jak:
- Dynamiczne dodawanie funkcjonalności logowania
- Dynamiczne dodawanie funkcjonalności pamięci podręcznej
- Walidacja danych dynamicznych
4. Implementacja wzorca dekoratora w języku Golang
4.1. Diagram klas UML
4.2. Wprowadzenie do przykładu
W przykładzie mamy interfejs Component oraz klasę ConcreteComponent, która implementuje metodę Operation interfejsu Component.
Następnie mamy klasę dekoratora, która również implementuje interfejs Component. Klasa dekoratora ma zmienną członkowską typu Component.
Zarówno klasy ConcreteDecoratorA, jak i ConcreteDecoratorB dziedziczą po klasie dekoratora i implementują dodatkowe funkcjonalności przez nadpisanie metody Operation.
4.3. Krok 1 implementacji: Zdefiniuj interfejs i klasę implementującą
type Component interface {
Operation() string
}
type ConcreteComponent struct {}
func (c *ConcreteComponent) Operation() string {
return "konkretna operacja komponentu"
}
4.4. Krok 2 implementacji: Zdefiniuj dekoratora
type Decorator struct {
component Component
}
func (d *Decorator) Operation() string {
return d.component.Operation()
}
4.5. Krok 3 implementacji: Implementacja dekoratora
type ConcreteDecoratorA struct {
Decorator
addedState string
}
func (c *ConcreteDecoratorA) Operation() string {
c.addedState = "Nowy stan"
return c.addedState + " " + c.component.Operation()
}
type ConcreteDecoratorB struct {
Decorator
}
func (c *ConcreteDecoratorB) Operation() string {
return "konkretna operacja dekoratora B " + c.component.Operation()
}
4.6. Krok 4 implementacji: Użycie dekoratora
func main() {
component := &ConcreteComponent{}
decoratorA := &ConcreteDecoratorA{}
decoratorA.component = component
decoratorB := &ConcreteDecoratorB{}
decoratorB.component = decoratorA
result := decoratorB.Operation()
fmt.Println(result)
}
5. Porównanie wzorca dekoratora z innymi wzorcami projektowymi
5.1. Porównanie z dziedziczeniem
W porównaniu z dziedziczeniem, wzorzec dekoratora może dynamicznie dodawać funkcjonalność bez modyfikowania istniejącego kodu, podczas gdy dziedziczenie jest statyczne i musi być określone w czasie kompilacji.
5.2. Porównanie z wzorcem projektowym statycznego proxy
Wzorzec dekoratora i wzorzec projektowy statycznego proxy mogą oba osiągnąć rozszerzenie funkcji, ale wzorzec dekoratora jest bardziej elastyczny i pozwala na dynamiczne dodawanie i usuwanie funkcjonalności.
5.3. Porównanie z wzorcem projektowym dynamicznego proxy
Zarówno wzorzec dekoratora, jak i wzorzec projektowy dynamicznego proxy mogą rozszerzać funkcjonalność obiektów w czasie wykonania. Jednak wzorzec dekoratora ozdabia pojedynczy obiekt, podczas gdy wzorzec projektowy dynamicznego proxy dotyczy pośredniego dostępu między obiektem proxy a obiektem docelowym.